ในยุคที่มากกว่า... สายลมและแสงแดด...

โดย ณัชฎา คงศรี

ฉันเยาว์ ฉันเขลา ฉันทึ่ง	ฉันจึง มาหา ความหมาย
ฉันหวัง เก็บอะไร ไปมากมาย	สุดท้าย ให้กระดาษ ฉันแผ่นเดียว

เพลงเถื่อนแห่งสถาบัน วิทยากร เชียงกูล (2511)

ฉันเมา ฉันหง่าว ฉันอึ้ง	ฉันจึง มาหา ความหงอย
ฉันหวัง จะดึง ให้หมดปอย	สุดท้าย ดึงได้น้อย แค่กระจุกเดียว

คนเถื่อนแห่งสถาบัน ไพบูลย์ วงศ์เทศ (2525)

เราฝัน เราใฝ่ จะไปถึง	เราจึง ยังหา ความหมาย
ยังหวัง สิ่งใด ไว้มากมาย	ทั้งที่เคย ล้มละลาย สลดใจ

ฉันจึงยังหาความหมาย ไพวรินทร์ ขาวงาม (2527)

เฮ้ย กูเยาว์ กูเขลา กูทึ่ง	กูจึง มาหา ความหมาย
กูจะเก็บแม่งให้มากมาย	เก็บได้ทั้งกระดาษแผ่นนั้น (ด้วยโว้ย)

ชาญวิทย์ เกษตรศิริ (2531)

ฉันเหนื่อย ฉันหน่าย ฉันนิ่ง	ฉันจึง เลิกหา ความหมาย
หาอะไร กันให้ มากมาย	สุดท้าย ก็ได้กระดาษ เหมือนเหมือนกัน

กำลังก้าว (2549)

---

From: จุลสารศิษย์เก่า "สู่โดม", ปี๑ ฉบับ๒ (พฤศจิกายน ๒๕๕๒)